Herrijzen uit de ruïnes: Paulino's pluimveedroom in Cabo Delgado, Mozambique

In de noordelijke provincie Cabo Delgado in Mozambique is het levensritme al jaren verstoord. Ooit was het een land van rustige landbouwgronden en kustwinden, maar nu is het een plaats geworden die gekenmerkt wordt door ontheemding en herstel. Volgens OCHA 2025 zijn "tussen 24 juli en 3 augustus meer dan 51.900 mensen (12.300 gezinnen) gevlucht uit 14 dorpen in het Chiúre-district, Cabo Delgado." Te midden van deze turbulentie is er nog steeds hoop.

Voor Paulino Francisco Dorosario, 34, begon de droom klein, gewoon een idee dat het leven beter kon zijn, zelfs hier in Montepuez, een stad die een toevluchtsoord is geworden voor veel ontheemde gezinnen.

"Ik wilde iets beginnen dat mij kon helpen en ook anderen kon voeden," herinnert hij zich. "Toen ik me bij Young Africa aansloot, wist ik niet dat deze droom echt een vlucht kon nemen."

Paulino volgde een opleiding in de pluimveehouderij op de mobiele trainingslocatie van Young Africa in Cabo Delgado, waar hij van alles leerde, van kuikenbeheer tot duurzame voedersystemen. Hij studeerde af in 2021, toen de littekens van het conflict nog vers waren en de wederopbouw van gemeenschappen als een onmogelijke taak aanvoelde.

Twee jaar later, met een starterspakket van Young Africa, startte Paulino zijn eigen kleine pluimveebedrijf. Het begon met slechts een paar kuikens en een provisorisch hok, maar door vastberadenheid en vaardigheid maakte hij er een bloeiende onderneming van.

Tegenwoordig ondersteunt het inkomen uit zijn pluimveebedrijf de universitaire opleiding van zijn jongere broer, een mijlpaal waar hij trots op is. "Ik weet wat het betekent om geen kansen te hebben," zegt hij zachtjes. "Mijn broer naar school helpen betekent dat onze familie vooruitgaat."

Onlangs werd hij een Crafts Master, die 25 jongeren van zijn community opleidde. Velen van hen waren, net als hij, ooit ontheemd, maar nu leren ze opnieuw op te bouwen door middel van vaardigheden.

Op een plek waar nog steeds voedselonzekerheid heerst, brengen Paulino's kippen betaalbare eiwitten naar lokale gezinnen en produceren ze organische mest die de grond verrijkt en afval omzet in groei.

"Elk ei, elke zak mest, het heeft allemaal waarde," legt hij uit. "Niets wordt verspild. We leren hoe we in balans met het land kunnen leven."

Deze stille daad van veerkracht, waarbij zorg voor dieren wordt omgezet in zorg voor mensen en de planeet, vertegenwoordigt het soort transformatie dat Cabo Delgado het hardst nodig heeft: een transformatie die is gebaseerd op duurzaamheid, niet op hulp; op vaardigheden, niet op afhankelijkheid.

Paulino's verhaal herinnert ons eraan dat zelfs in regio's die getekend zijn door oorlog en klimaatrampen, jonge mensen met hun eigen handen aan een toekomst bouwen. Door middel van groene vaardigheden in de landbouw herstellen ze hun bestaansmiddelen, stabiliseren ze gezinnen en inspireren ze anderen om te zien dat herstel mogelijk is.

"Vroeger dacht ik dat alles verloren was," zegt Paulino. "Nu zie ik dat we weer kunnen opstaan, zelfs uit de as."

In Cabo Delgado, waar conflict en klimaat de veerkracht op de proef hebben gesteld, bewijzen jonge mensen zoals Paulino dat empowerment begint met kansen en dat één enkel kippenhok een symbool van vrede en vernieuwing kan worden.